Dzieciństwo Lei skończyło się raptownie, kiedy jej matka zdecydowała się na przyłączenie się do ruchu wyznawcĂłw Ramtha. Rodzina sprzedała dom oraz studio architektoniczne ojca i żyła od tej pory w społeczności, ktĂłra pogardzała bliskimi osobistymi związkami. Grupa kierowana przez guru i jego medium zakupiła ogromne ranczo w Ameryce Środkowej i maskowała swoje działania, podając się za fundację zbierającą darowizny od niemieckich i szwajcarskich firm. Sektę odwiedzali politycy i ambasadorowie. W wieku 13 lat Lea została wybranką guru, ktĂłry od tej pory wykorzystywał ją seksualnie. Prawie przez 10 lat żyła w izolacji, nie uczęszczając do szkoły i nie kontaktując się ze światem. Podobnie jak pozostali członkowie sekty uczestniczyła w absurdalnych rytuałach, była poddawana indoktrynacji i manipulacji mentalnej. Cierpiała fizycznie i psychicznie z powodu totalitarnych stosunkĂłw panujących w sekcie i myślała o samobĂłjstwie. Dzięki swojemu wojowniczemu charakterowi zachowała jako jedyna pragnienie wolności. Kiedy miała 21 lat udało jej się zbiec z sekty. Z książki dowiadujemy się także jak przebiegał powrĂłt autorki do normalnego życia, uzupełnianie wykształcenia, przełamywanie lęku przed kontaktem z ludźmi. Ostatni rozdział książki pochodzi od eksperta do spraw sekt, ktĂłry pomĂłgł autorce w spisaniu wspomnień.

Latem 1940 roku Churchill nakazał stworzenie własnych służb wywiadowczych SOE (Special Operation Executive). Od 1942 roku werbowano do nich także kobiety.

Nie musiały być obywatelkami brytyjskimi, ale musiały świetnie znać język kraju, w ktĂłrym miały działać, i nadawać się do służby pod względem zdrowotnym oraz charakterologicznym. Przyszłe agentki przechodziły ostre trzystopniowe szkolenie. Wszystkie wyrĂłżniały się nieprzeciętną osobowością i wszystkie miały poważne powody, aby wziąć udział w niebezpiecznej służbie. Nie wszystkie jednak przeżyły...